Οι σχέσεις της δυσλεξίας με τις μαθησιακές υποχρεώσεις του μαθητή, αρχικά σε γενικό επίπεδο και στη συνέχεια σε σχέση με τα διάφορα μαθήματα, τα οποία προτείνονται για τις σχολικές του υποχρεώσεις, είναι αδιαμφισβήτητες.Αυτό σημαίνει ότι ο μαθητής θα πρέπει να έχει αναπτύξει και να διαθέτει κάποιες μαθησιακές ικανότητες, ούτως ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις μαθησιακές του ανάγκες.
Οι ικανότητες αυτές αποτελούν τη σημαντικότερη, αν όχι την πραγματική εκδήλωση της μαθησιακής ικανότητας ενός μαθητή, και μέσω αυτών ουσιαστικά εκδηλώνεται η παιδαγωγικής φύσεως εξέλιξή του, ή το αντίθετο.
Οι ικανότητες αυτές δεν είναι άλλες από τη μάθηση μέσω της ανάγνωσης των εννοιών κάποιου κειμένου, η δια του προφορικού λόγου έκφραση των ήδη μεμαθημένων εννοιών κάποιου κειμένου, μαθήματος, και ακόμα περισσότερο η δια του γραπτού λόγου έκφραση των ήδη μεμαθημένων εννοιών κάποιου κειμένου, μαθήματος.
Ο προφορικός λόγος και η γραφή αποτελούν ανώτερες πνευματικές -εγκεφαλικές- λειτουργίες, οι οποίες δεν είναι έμφυτες αλλά μεμαθημένες, δηλαδή προέρχονται από τα στοιχεία της μάθησης, τα οποία προτείνονται στο παιδί από τη γέννηση του και στη συνέχεια πιο εξειδικευμένα σε συγκεκριμένες ηλικίες.
Πρόκειται λοιπόν για τη μάθηση είτε του προφορικού, είτε του γραπτού λόγου. Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι και η μάθηση στα γενικότερα πλαίσια, είτε δηλαδή σε επίπεδο συγκεκριμένων δραστηριοτήτων, προφορικός ή/και γραπτός λόγος, πραγματοποιείται σε συγκεκριμένες ηλικιακές περιόδους και εξαρτάται από το κεντρικό νευρικό σύστημα του ατόμου, δηλαδή τον εγκέφαλο.
Βέβαια στη συγκεκριμένη περίπτωση, το ενδιαφέρον στρέφεται πολύ περισσότερο στη μάθηση μέσω “παιδαγωγικών στοιχείων” ή γενικότερα “παιδαγωγικών δεδομένων”, αφού άλλωστε και ο προφορικός παιδικός λόγος, όπως και ο γραπτός λόγος, κλπ, είναι ουσιαστικά προϊόντα “παιδαγωγικής” μάθησης.
Μαθησιακές υποχρεώσεις και Δυσλεξία
- Παιδαγωγικά